೦೨. ಕನ್ನಡ-ತುಳುವೊಗು ಮುಖ್ಯವಾದಿಪ್ಪುನ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಉಚ್ಚಾರದ ನಿಯಮ, ಅವಧರಣೆ ನೀತಿ (accent), ತುಳುಟು ಈ ವಿಶಿಷ್ಟ ದಾಟಿ ನಂಕ್ ಬತ್ತಿದಿನಿ ಮೂಲ ದ್ರಾವಿಡೊಡ್ದ್ ಇನ್ಪಿನವಾಂಡಲಾ, ಇಂದ್ ಮಲೆಯಾಳದಂಚತ್, ಕನ್ನಡ-ತಮಿಳದಂಚ ಕೂಡಾ ಪೂರ್ಣ ಹೋಲಿಕೆ ಇಪುನವತ್ತ್.
ತುಳು-ಮಲೆಯಾಳ ಒಂಜೇ ಭಾಷೆ ಇನ್ಪಿ ತಪ್ಪು ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಇತ್ಂಡ್ ಕೆಲವು ವಿದ್ವಾಂಸೆರೆಗ್. ಅಂಡ, ಮಲೆಯಾಳದ ದಾಟಿ ತುಳುಕ್ ತೀರಾ ಕಮ್ಮಿ, ಮಲೆಯಾಳ ಒಂಜಿ ಅನುನಾಸಿಕ ಭಾಷೆ ಇಂದ್ ದ್ ಪಣ್ಪಿ ಪಾತೆರೊ ಅಯಿಕ್‌ ಸಮರ್ಪಕವಾಂಡ, ತುಳುಟ್ ಈ ಅನುನಾಸಿಕ ಉಚ್ಚಾರ ಮಾಜಿದ್ ಪೋತಿನವೆನ್ ದುಂಬುದ ಪ್ರಕರಣೊಲೆಡ್ ತೆರಿವೊಲಿ. ನನ ಶಬ್ದ ಶಾಸ್ತ್ರೋಡು, ವ್ಯಾಕರಣೊಡು ಮಲೆಯಾಳ-ತುಳು ಭಾಷೆಲೆಗ್ ಹೋಲಿಕೆ, ಸಾಮೀಪ್ಯ ತೀರಾ ಅಲ್ವ.
ತುಳು-ತಮಿಳು ಭಾಷೆದ ಉಚ್ಚಾರ ನೀತಿಡ್ ಕೂಡಾ ವ್ಯತ್ಯಾಸವುಂಡು. ತುಳು, ಕನ್ನಡದ ದಾಟಿದ ಭಾಷೆಯಾದುಪ್ಪೊಡು. ಇಂಚಾದ್ ತುಳು ಭಾಷೆ ಉಚ್ಚಾರದ ರೀತಿಡ್ -ಇನ್ನಗ ಪಾತೆರೊದ ಮುಟ್ಟೊಡು- ಅಂಚನೇ ವ್ಯಾಕರಣ ನೀತಿಡ್, ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ದ್ರಾವಿಡ ಭಾಷೆಲೆಡ್ ಒಂಜಿ ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾಷೆ ಆದ್ ನಡತ್ತೊಂದು ಬೈದಂಡ್.
೦೩. ಪಾತೆರೊ ಅಥವಾ ಭಾಷೆ ಇನ್ನಗ ಜನಮಾನಿನ ಧ್ವನಿತ (utterance) ಪಾತೆರೊ, ಅರ್ಥ ಪಿನ್ಪಾವುನ ಸಾವಿಡ್ ಕೆಲವು ರೀತಿದ ರಚನೆ (structure)ಲೆನ್ ಸಿದ್ಧ ಮಳ್ತೊಂಬುಡು. ಈ ರಚನಾನೀತಿನ್ ಅಧ್ಯಯನ ಮುಖಾಂತರ ನಾಡ್ದ್ ಪಿನ್ಪಾವುನ ಕೆಲಸ ವ್ಯಾಕರಣದವು. ಈ ಭಾಷಾರಚನೆದ ನೀತಿ ಅಥವಾ ವ್ಯಾಕರಣ, ಭಾಷೆದ ರೂಪುರೇಖೆನ್ ತೋಜಾವುನಂಚನೇ ದಿಂಜಕಾಲ ಬಾಳುನ ಪಾತೆರೊದ ಮೂಲದ್ರವ್ಯ ಈ ಮೂಲದ್ರವ್ಯ ಆ ಭಾಷೆಗ್ ಸ್ಥಿರರೂಪ ಕೊರ್ಪಿನಂಚನೇ, ಅವು ಮಾಜಿನ ಕಾಲೊಗು ಮಾತ್ರ ಭಾಷೆಗ್ ಅಳಿವು. ಆತ್‌ಮುಟ್ಟ, ಈ ಭಾಷೆಗ್ ಬೇತೆ ಭಾಷೆಲೆನ ಪ್ರಭಾವ, ಶಬ್ದ ಸಂಕಲನ ಇತ್ಯಾದಿ ಅಂಡಲಾ, ಅಯಿತ ಸ್ಥಿರರಚನೆದ ವ್ಯಾಕರಣದ-ಮಿತ್ತ್, ಅವೇ ಪುದರ ಒರಿಪಿನಿ ಭಾಷಾಶಾಸ್ತ್ರದ ನಿಯಮ. ನಂಮ ತುಳು ಭಾಷೆಗ್ ಇಂಚಿನ ಸ್ಥಿರ ರಚನೆ ಉಂಡು. ಅಂತ ವ್ಯಾಕರಣ ತಮಿಳು ವ್ಯಾಕರಣದಾತ್ ಅಥವಾ ಕನ್ನಡದ ವ್ಯಾಕರಣದಾತ್ ಪೊರ್ಲು ಇಜ್ಜಿಡಲಾ, ಸರಳ ರೀತಿಡೇ ಉಂಡು ಇಂದ್‌ದ್ ತೆರಿಪಾವುನ ಸಾಹಸ ಈ ಕೃತಿತವು.
ನಂಕ್ ತೆರಿದೆಪ್ಪುನಂಚ ತುಳು ಭಾಷೆಡ್ ವ್ಯಂಜನಾಂತ ಶಬ್ದಲು ದಿಂಜ. ತಮಿಳು-ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಲೆಡ್ ಕೂಡಾ ಆದಿಡ್ ಈ ರೀತಿದ ವ್ಯಂಜನಾಂತ ಶಬ್ಧಲು ಇತ್ತ್‌ದ್, ಕ್ರಮೇಣ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಮುಖಾಂತರ ಅಯಿಕುಳು ಸ್ವರಾಂತವಾಯಿನ ವಿಷಯ ದುಂಬ‌ಗ್ ಅಧ್ಯಯನೊಡು ತೆರಿಯರೆ ಸಾಧ್ಯವಾವು. ತುಳು ಭಾಷೆ ಸಾಹಿತ್ಯದಾಂತಿ, ಒಂಜಿ ಜಾನಂಗಿಕ
